SailAway

Flying in a Blue Dream

patho — Wed, 16 Nov 2011 19:25:11 +0000

Flying in a Blue Dream patho Wed, 16/11/2011 - 19:25

Saturday 9^th July 2011

Southbound to the Côte d'Azur

After being joined in wedlock for 20 fine years, me & my wife Shanshan were up for a special Summer holiday, so we dragged our daughter from Brussels through la douce France via Dijion, Lyon, Orange and Toulon, down to Le Lavandou at the edge of the deep blue Mare Nostrum. There at a café with view on the port, we met skipper Michael & his wife Lizette, who temporarily traded their Nictea in Nieuwpoort for a chartered yacht, with the ingenious plan to sail from mainland Europe across Corsica to Sardia. Of all places, I also bumped into Yves Vervloesem, an ex-colleague with whom I picked up sailing in 420 and Vaurien dinghies many years ago.

Sunday 10^th July 2011

All aboard !!!

After spending a single night in a really cozy hotel "Le Rabelais", we were ready to board the "Blue Dream" - under a Greek flag - in the more Western port of Bormes-les-Mimosas. As we booked well in advance, we got a good deal from Kiriacoulis for a Bavaria 38 foot cruiser with 3 cabins. Since I was not accustomed to mediterranean sailing, I got rapidly acquainted with the "bimini", which is a foldable shelter to extend the sprayhood, thus providing relief on deck in the shadow, out of the blistering sun. During a brief excursion to the Baie de Port Man on the isle of Port-Cros - where we went swimming amids the fish in the marine national park - we also spotted a weak attachment of the mainsail to the mast at the bottom, which we were able to repair once we returned to the port. Definitely a good idea to first test a chartered boat on the first day, before setting off on a major voyage.

Map of the entire voyage.

Monday 11^th to Tuesday 12^th July 2011

Crossing from Bormes-les-Mimosas to Girolata in Corsica

Ready for breakfast.

A light Eastern wind shifting from North to South carried us in 20 hours across the Ligurian Sea to Corsica. During the dark & misty night, we heard and sometimes saw big tunafish jumping out of the water, and in the morning we twice spotted a school of up to 5 small dolphins, which on one occasion swam right in front of our bow. Even while approaching the rocky shores, depths still reached further than 2.000 metres, so it was obvious that the sea below us was teeming with life. Without assistance of GPS guidance and digital maps, if would have been nearly impossible to locate the tiny outlet of la Girolata lost somewhere in the Reserve Naturelle de Scandola, as all the rocks look alike, with no beacons to be found. Once moored on a free buoy, I immediately went cruising the bay to admire the impressive rocky formations. At some point I even came across a group of adventurous travellers, who were touring the Corsican shores by kayak, which seem like a grand idea, though it probably requires a good pair of trained biceps for paddling. In evening, we begged the harbour master - a young girl in a wooden shed on the beach - if we could access the internet to verify my daughters exam results. Great joy erupted, when we discovered that she passed her entrance exam to study medicine, so we closed the day with an inaugural culinary feast, which involved local wild boar and plenty of wine.

Warship as a grim reminder of the war in Libya.

Nearing the Corsican shores.

Girolata (1)

Girolata (2)

Wednesday 13^th July 2011

Girolata to Ajaccio

At 8 o'clock in the morning, our crew set sail from Girolata to the major port of Ajaccio. On our way we circumnavigated Cap Rossu, Cap de Feno and Iles des Sanguinaires, only to discover that there was no spot for us in the marina of Charles Ornano, whereas the old Port of Tino Rossi next door was reserved for super yachts owned by the billionaires club, such as the magnificant clipper Puritan registered in Madeira. While waiting in the bay for a vacant place, we went for a dive, while fire extinguishing planes where scooping up water nearby to quench fires further inland. Finally after a bit of nagging, we were able to dock anyway and enjoy the aperitif.

Iles des Sanguinaires when turning into Golf d'Ajaccio.

Citadelle of Ajaccio with well hidden lighthouse.

Thursday 14^th July 2011

Ajaccio to Baie de Figari

As we motored out of the bay, we looked up to the massive cruise ships, and admired a fregate from the French navy, neatly dressed up under full flag on today's occasion of "Bastille Day". En route we rounded de Pointe de Senetosa, and crossed the Gulf of Valinco and Des Moines. As the wind was stiffening, we decided not to stop in the port of Tizzano, as the wind would blow straight into the tiny inlet. Instead we sailed about 5 nautical miles more South into the baie de Figari. Once inside it became quite a stampede, since everyone was seeking shelter and the minitiature marina was full. To aggrevate the situation, our CQR anchor proved to be useless after two failed attempts. Finally we were able to secure the boat against a small pontoon next to two shipwrecks. Afterwards we used the dinghy to fasten a extra long mooring line to a buoy, to avoid being blown into a small river delta only another ten metres away, and share the fate of another wreck which was lying on its side. Not all boats were that lucky, as we witnessed how a Dufour 480 crashed his keel into the rocks below. After one hour of creative maneuvers, they crafted themselves out of their predicament, using the joined full power of their jib and the motor.

Slightly taller ships.

Fregate dressed up under full flag on "Bastille Day".

Lizette taking the helm.

Securing an extra long mooring line to a buoy.

Friday 15^th July 2011

Locked inside the baie the Figari

With the weather forecast indicating a West to South-West wind of 6 to 7 beaufort through the strait of Bonifacio, we were basically stuck in the bay of Figari, as the contract with the charter company specifies that the sailors can't leave port with a wind force above 6 beaufort. So I took my foldable bicycle on shore with the dinghly, and visited the nearby towns of Caldarello and Pianotolli. The rough rocky landscape looked inviting for a backpacking trip, but it became scorching hot, notwithstanding near storm conditions at sea. While boarding again, I noticed 3 cool looking Astus 22 trimarans on their trailers. Since they were more mobile than our heavy keel yacht, they were taking cover from the merciless Mistral winds at the East of the island. The remainder of the afternoon was spent in splendid isolation whilst fishing, though I did not manage to catch anything for dinner. Luckily we were not absolutely forgotten, as the pizza delivery guy came around in a red dinghy, as opposed to the classic red scooter. Looking up to the bright full moon shining over the bay, we were happy not to be caught in the tempest outside, since even inside the bay all the boats kept shaking violently.

Our gloomy neightbours in the bay of Figari.

Gone fishing.

Why good mooring is essential.

Saturday 16^th July 2011

Crossing to Sardinia

The day after we ventured across the straight of Bonifacio to Santa Teresa Gallura in Italy. Or maybe I better to refer to "Sardegna" as an autonomous region, as many islanders do not consider themselves followers of their fellow Sardinian Victor Emanuel II, who became the first king of the united Italy in 1861. The wind along our way remained that strong, that our VHF antenna was blown out of the mast, jumped on the deck nearly missing our skipper's skull who was trimming the sails, and got swallowed by the Tyrrhenian Sea, thus rendering us incommunicado for the rest of the voyage. A huge aircraft carrier on high naval alert reminded us that war was waging against Libya less than 600 nautical miles away at the opposite side of the Mediterranean Sea. Afterwards we devoured a sumptuous meal at the restaurant "Assassino", looking over the luxurious harbour, which would forcibly become our home in the coming week.

Sunday 17^th to Friday 22nd July 2011

Locked inside the the port of Santa Teresa Gallura

It is fair to say, that it is much more convenient to be stuck in a top marina in Italy, compared to a bay without facilities on shore nor supply of water and electricity. With gales up to 8 beaufort, sailing at sea would have become survival as opposed to holiday anyway. So we did not sailed as far as Olbia as originally envisioned, but we made a beautiful short trip via the East coast to Conca Verde near Porto Pozzo, with the Isolas Spargiotto, Spragi, Santo Stefano, and - the biggest one - La Maddalena within eyesight. During our holiday time in Santa Teresa, I climbed rocks on Capo Testa, were I discovered a Summer hippie community on the desolate Southside of the peninsula. Still not quite sure how they manage to carry glass bottles containing at least 15 litres of red wine over the steep cliffs to their colourful caverns. Via the sea would have been virtually impossible, as any boat coming near the cliffs would have been chopped up in tiny bits and pieces. Another day, I rented a Yamaha 150 cc scooter, and made a large tour of the Northern island. In Tempio Pausania, me and my daughter got stuck in sudden torrent rains, turning the medieval streets into rapid rivers. The way winding back through the mountains turned kind of scary, as we had to descent on slippery roads, so we returned really late on the Northern tip. Nearing the end of the week, I drove my wife and daughter in a tiny Fiat Panda to Cagliari, so they could catch their flight home. As this airport was on the opposite side of the island, it took me a whole day driving back and forth.

Views from Capo Testa.

Hippie community on Capo Testa.

Highway access to the hippie community.

Saturday 23^rd & Sunday 24^th July 2011

Hiking Coluccia peninsula & hills of Caresi

Deploying my foldable bicycle, I was able to scout more uncharted territory. On Saturday I circumnavigated the Coluccia peninsula. In the salty marshes, I was able to come close to a pink flamingo, and spotted a beautiful black & orange hoopoe. Near Porto Pozzo, I came across Centro Nautica Levante in a camping place, where you could rent Laser and RS Vision dinghies by half or a full day. On Sunday I walked through the hills of Caresi, and discovered to my detriment that the thicket is absolutely impregnable. Completely lost and scratched all over my body, I accidentally walked into a traditional agricultural festival, where farmers were worshipping a statue of the Virgin Mary cut out in a unique labyrinth of rocks. When descending 150 metres from the hilltop on my way home, there was no need to apply my bicycle breaks, as the wind was hitting me at 8 beaufort in the face.

Monday 25^th to Tuesday 26^th July 2011

Return to the French mainland

At the start of a new week, we exploited a short window of relatively good weather to return to the French mainland in a single trip heading 315 degrees. Organizing the watch on board turned out a bit more difficult, due to the fact that our crew was down to three. For reasons of security, we preferred minimum two people on deck during the night, i.e. one person at the helm, and another person in standby for operating the sails. On the other hand, it was good thing that my wife & daughter returned by airplane, because we hit a storm during the night. As this was my first storm on open sea, I now experienced firsthand why sailors in general are not too keen to confront the oceans in a relatively small vessel. Especially at night, you don't see a single thing, except climbing and falling off black walls of water. Meanwhile we had to look out for light of ferries and cargo ships, in order to avoid a collision, which would have been most certainly fatal for all souls aboard. Wrapped up in blankets half sleepy, sick and cold, we welcomed the sun rising. All of a sudden, the Mediterranean seas became as flat as a mirror, so we had to engage the motor until Bormes-les-Mimosas.

Wednesday 27^th to Saturday 30^th July 2011

Cruising the Rade d'Hyères

Definitely it was a good to have a marigin of a couple of days, so we sailed across Ile du Levant (hosting a French naval base), Ile de Port-Cros (which is a Natural Parc), Ile de Bagaud, Ile de Porquerolles, the Presqu'île de Giens and Cap Bénat. Ample time allowed us to comb the beaches, sample the gastronomy in Bormes-les-Mimosas and visit Monaco by car. Especially in the pouring rain, Monaco itself offered nothing memorable, as the roads are chockablock, public parking is impossible to find, and its marina is old and dirty, in comparison with other ports at the Côte d'Azur.

This splendid trip got me accustomed to cruising in the Mediterranean. Other than that, I retained a couple of vital lessons when organizing a sailing trip:

Fully test the chartered yacht on the first day, returning to the same port to resolve potential issues, as opposed to rushing off into the wild.
A major crossing of more than 100 nautical miles has to be well prepared, and can be risky depending on the weather conditions. If ever in doubt, stick to the coast line.
Don't count on sailing long distances every day. Cut up the trip in 1/3 discovery on shore, 1/3 flat rest and only 1/3 of true sailing time.
Take your Northern sailing garments - such as a sailing trousers, hat and boots - if you got it. The one time you need it, you will be more than happy about it.

Above all, never underestimate the Mediterranean Sea, because she can be a vicious lady at times.

Monaco

Rade d'Hyères

Working life on board ...

*** The End ***

Funeral Ceremony in memory of my father Rogier Hoornaert

patho — Sun, 02 Nov 2008 13:24:56 +0000

Funeral Ceremony in memory of my father Rogier Hoornaert patho Sun, 02/11/2008 - 13:24

My father was born in Roeselare on 8th October 1933 and he quietly passed away in rest home "De Notelaar" in Beveren (near Sint Niklaas in Antwerp province at the South-West side of the Schelde river) on Friday 8th August 2008 during the Opening Ceremony of the Beijing Olympic Games (see my blog-entry "8-8-8"). Upon my return to Belgium - after being cremated under instruction of my brother Dieter Hoornaert - the funeral ceremony was held on Friday 26th September 2008 at 14:30 at the "Blauwe Poort" Stationstraat 32 Beveren. I hereby wish to extend my gratitude to the Wase Begrafenissen and Karine Vanvooren from Ghent, who guided the Service. Of course I would also like to thank all the people who attended the service or who sent a card. After the ceremony my father's ashes where dispersed in the graveyard of the City of Beveren.

Outline of the Service

Begroeting
Uitnodiging tot persoonlijke bezinning
De zee
Alles heeft zijn Tijd
Wel als vader, dat gezicht
Betekenis van een Leven
"Il faut prendre le temps comme il est, l'argent comme il vient, les gens comme ils sont"
Dank zeggen

My personal contribution "Il faut prendre le temps comme il est, l'argent comme il vient, les gens comme ils sont" recalls a hiking trip we both made in the eighties through the Provence in the South of France, especially the crossing of Les Gorges du Verdon.

Music

"You and Me" performed by Sarah Brightman and Liu Huan (Beijing 2008 Olympic Games Theme Song)
"Song to the Siren" from This Mortal Coil
"De Grote Voyage" from Willem Vermandere (West Flemish folk singer)
Johann Sebastian Bach's "Ave Maria" performed by Nicole Hoornaert (my daughter) on piano (with lyrics)

Begroeting

Beste familie

Welkom aan allen, hoe je hier ook bent,
met verdriet en pijn,
met geloof of ongeloof,
met liefde en vriendschap
om afscheid te nemen van meneer Rogier Hoornaert

en om zijn familie met medeleven te omringen.
laten we deze plechtigheid beginnen in zijn naam

de dood komt altijd te vroeg,
en niets zozeer als de dood maakt ons duidelijk
wie iemand voor ons geweest is.

I welcome every one of you, no matter how you are here:
whether sad or in grief
whether you believe or not
with love and friendship...
to say goodbuy to mister Rogier Hoornaert

and to surround his family with sympathy

Death always comes too early
and nothing but death makes us clear
who the beloved person really has been to us all.

Uitnodiging tot persoonlijke bezinning

Zoveel werd niet gezegd en bleef onuitgesproken.
En wat je diep in je hart dacht, weten we niet.
Met zoveel verwarrende gevoelens leven we hier,
aan deze zijde van de sluier,
terwijl jij die andere wereld bent ingegaan.

Soms hebben we een gevoel van schuld en tekortschieten,
dan weer het verlangen om eindelijk te zeggen
wat we toen niet zeggen konden.

Soms voelen we ons boos:
omdat we die enkele keren geen toegang kregen tot je hart,
waarom sloot jij je soms voor ons af?

Zoveel verwarrende gevoelens doorleven we nu:
verdriet, omdat er geen klaarheid was tussen ons
toen jij vanhier die andere wereld inging.

Verdriet, omdat we nu pas zien
dat we niet alles gaven, niet alles konden geven wat je eigenlijk wou
– we zijn maar mensen -

Vele mensen om ons heen,
weten niet
hoe die gevoelens ons nu dagelijks onrustig maken en bezighouden.
We dragen ze, dag in, dag uit
in stilte met ons mee.

De zee

Zoals de zee opnieuw
zichzelf herhaalt
en telkens rust
weer wisselt met geweld –

het vuur in de branding
breekt de dijken –
en dan bedaart
de wilde kracht;

zo deinen wij
op golven van het leven
éven staan wij op
en gaan weer liggen;

maar onbedaarlijk zijn wij:
verleggen korrels op het strand;
ben ik het of een ander?
de wind wist onze sporen uit.

Jos De Rudder

Alles heeft zijn Tijd

Weet je,
alles heeft zijn tijd
niets gebeurt zomaar
alles gebeurt op zijn eigen tijd.
Er is een tijd van krijgen en een tijd van geven
Er is een tijd dat je zaadjes in de grond stopt
en een tijd dat je bloemen kunt plukken
Er is een tijd dat je luchtkastelen bouwt
en een tijd dat je ze afbreekt voor iets nieuws
Er is een tijd dat je lacht
maar soms moet je ook huilen
Er is een tijd dat je danst
en een tijd dat je stampvoet.
Soms voel je je ziek en dan voel je je beter
Soms wil je niets zeggen, dan praat je honderduit
Soms zet je je schrap, dan laat je je gaan
Nu eens barst je van woede
en dan maak je het weer goed.
Er is een tijd van intense vriendschap
en een tijd van met rust laten
Er is een tijd van zoeken
en een tijd van vinden.
Soms ben je boos op iemand
dan hou je er weer zielsveel van
Zo is er ook oorlog en dan weer de vrede.
Er zijn tijden dat je iets kapot maakt
en er zijn tijden dat je kan helen
Er is een tijd om zomaar aan elkaar gegeven te zijn,
en een tijd dat we elkaar niet meer kunnen vasthouden.

There is a time of deep friendship
and a time of letting alone
there is a time of searching
and a time of finding

Sometimes you feel angry about someone
and sometimes you love him very much
there is a time for war and a time for peace.
There is a time you break things
and there is a time you can heal them.

There is a time we are given one to another
and there is a time of letting go…

Prediker

Wel als vader, dat gezicht

Ik heb je meegemaakt
gemaakt ben ik van jou
jouw genen zijn een deel van mij
gemengd met die van wie jij houdt.

Het duurde lang
voordat wij konden spreken met elkaar
praten deden we wel gewoon
jij toonde nooit een eigen ik
wel als vader dat gezicht.

Jouw visie op de wereld was bekend
jouw diepere gedachten nooit gekend
je wensen waren zo verborgen
ze gingen met jou weg.

Wij zagen je blik
jij wilde wel
wij hebben onze ogen laten spreken
woorden zouden het contact verbreken.

De momenten die wij hadden voor elkaar
zijn nu voorbij
wat blijft is spijt, verdriet om wat verloren is
zo’n spijt.

naar wil meiker

Betekenis van een Leven

Beste mensen

Als je naar buiten kijkt, naar de bomen, naar de natuur…dan merk je dat de zomer al plaatsmaakt voor de herfst en de winter, wat eens in volle overgave zo prachtig bloeide vorige lente, moet vergaan en wordt voedsel, voedingsbodem, humus, voor wat komen zal: de nieuwe vruchten van een nieuwe lente volgend jaar; seizoenen komen en gaan, en zo vergaat het ook de mensen, ons allemaal. Is het niet pas als iemand sterft, dat je als kind de kwaliteiten, geaardheden en gaven die je erfde van je vader of moeder ten volle kan laten openbloeien in jezelf, gekleurd en ingevuld door je eigen persoonlijkheid, je eigen levensomstandigheden, dat maakt ook iedere mens uniek. Op dergelijke momenten halen we ook spontaan de mooie, positieve, deugddoende en beklijvende herinneringen op aan vader of moeder en dat is maar goed ook, want zo willen wij onze geliefde doden het langst onthouden, zelfs over de dood heen, als het ware, het langst levend houden. Maar laten we nog even stilstaan bij het leven, het leven van Rogier. Rogier werd geboren in Roeselare op 8 oktober 1933, straks zal het weer zijn verjaardag zijn… geboren worden in de herfst en heengaan in de zomer: zo heeft Rogier zijn eigen levenscyclus perfect rond gemaakt, staat u me toe hier even Shakespeare te citeren met het betekenisvolle: life has become full circle. Rogier bracht zijn jeugd door in West-Vlaanderen, waar hij als tiener de Tweede Wereldoorlog van dichtbij meemaakte; niet alleen de Bevrijding van Normandië had een heel grote indruk op hem gemaakt, hij was ook getuige geweest van de wreedheden van de oorlog. Rogier was een aantal jaren kok op schepen van de lange omvaart, daarna werd hij werknemer bij Bayer en bij TDA, waar hij met pensioen ging. De twee vlaggen hier zijn daar nu de stille getuigen van. Samen met Margueritte Vanfraechem uit Dendermonde heeft hij twee zonen en is hij de opa van Nicole, die ons straks nog live muziek zal brengen. En het is Patrick, die nu een woordje over zijn vader zal vertellen.

Karine Vanvooren

Il faut prendre le temps comme il est, l'argent comme il vient, les gens comme ils sont

Deze provinciaalse zinsnede zinkt me binnen, wanneer ik terugdenk aan die nacht op de bodem van “Les Gorges du Verdon”. De plagende muggen uit de “Petit Rhône”, de warme zigeunermuziek in “Saintes Maries de la Mer” en de helse dorst van de Camargue lagen toen al vele kilometers in het westen. Aan onze dagen daartussen in Marseille nabij de Vieux Port, heb ik sindsdien een verslaving overgehouden, aan alles eetbaar, wat maar met « Champignons à la Grecque » werd opgevuld. Als afsluiter van deze reis doorheen deze woeste vallei van de Verdon moesten we eenmaal wandelen, omdat dit in jouw Europa sinds mensheugenis geboekstaafd stond als het mooiste in Frankrijk. Ja … Lourdes mocht je gestolen worden, want God zat in hier de Provence … en de purperen geuren van de bloeiende lavendel in de velden langsheen onze wandelweg, gaven je gelijk. Zo wist je van alles wat, sprak je allerlei talen, en voelde je overal thuis. Toch was je verre van een makkelijk man, en ook de paden in ons “Canyon” bleken veel steiler dan verwacht. Toen al snakte je naar adem bergop … je werd onnodig kwaad, en gleed plots halfweg de ontoombare berg af, achternagezeten door huppelende keien. Toen eenmaal de boosheid was weggeëbd, zaten we stil voor onze kleine katoenen tent onder de heldere hemel, en luisterde we aandachtig naar de rivier. De fonkelende sterren boven ons blonken door een smalle gleuf, mooi afgelijnd door natuurlijke rotsmuren tot 700 meter hoog. We konden nergens heen, maar moesten dan ook nergens meer naartoe. Op zulke momenten begon je plots te vertellen, over de grote oorlog in jouw jeugd, de wereld in jouw zeemansverleden, koken in de heksenketel als chef-kok, praktisch geknutsel thuis of je arbeid in de chemiereus Bayer. Veel luider, spraken de momenten van ingetogen rust, op alle plaatsen waar we samen geweest zijn, zoals het koude Duits soldatenkerkhof in Lommel, de Kluis waar je nog als scouts had gekampeerd, of op zelfgebouwde fietsen naar Schiermonnikoog en de Biesbosch, door de Pyreneeën of de Ardennen. Pas nu zie ik dat je altijd respectvol verslag uitbracht, zonder een persoon of situatie te be- of veroordelen. Laat dat jouw kwaliteit zijn, die ik vandaag in mijn rugzak overlaadt. Terwijl de eenzame gitarist op de Place Saint Didier een deuntje speelde van Jacques Brel, verlieten we tenslotte Avignon met de slaaptrein.

En zonder jou wandel ik nu verder …

Dank zeggen

Bidden wij nu voor Rogier

Wij houden zijn warme persoonlijkheid in herinnering.
Wij zijn dankbaar voor het leven dat hij heeft geleefd
en voor alles wat hij voor ieder van ons heeft betekend.

Wij danken voor de vele vormen van vriendschap en liefde
die een leven lang van deze man zijn uitgegaan.
Wij danken voor wat hij geweest is:
een man met een open geest,
die ook voor vreemde culturen open stond;
een man voor wie iedereen gelijk was
die met iedereen wel een babbel kon slaan
een man om nooit te vergeten.

Laten we bidden voor allen hier aanwezig,
dat dit samenzijn rond Rogier en onze God
ons dichter bij elkaar mag brengen, ook en vooral in pijn en lijden.
Dat wij ons weer aan het leven durven toevertrouwen
in de zekerheid dat Iemand, groter dan ons verstand ons draagt,
over de dood heen, tot we elkaar weerzien.

Thank you for your Support ...

Personeel van WZC De Notelaar
Liliane Verelst (vrijwilligster 2de verdiep)
Maria Bal (his last girlfriend)
Nicole Hoornaert (my daughter)
Shanshan Yao (my wife)
Dieter Hoornaert (my brother)
Marguerite Vanfraechem (my mother)
Machteld Voet (mother of my friend Jan Voet)
Pierre Vanfraechem (my uncle)
Annie Vanfraechem (my aunt)
Rita Wanson (my grandmother)
Michel van Winnendael
Fréderique Vandenbroucke, Koen Vosters and all the other members of the Atos Origin Microsoft System & Integration Team
Karin Cnaepkens (Head of HR at Atos Origin Belgium)
Ir. Willy Peeters (my father's former boss at TDA in Bayer)
Karin Verbeke, Loes Feyens en Greet Lambaerts (Bayer Antwerpen N.V. Human Resources)
My father's fellows from TDA at Bayer
Godeliever van Puyvelde (De Beuken)
Frans Van Gasse
Mevrouw Loots
Family Wuyts-Fiermans (Spillemansstraat)
Ingrid Caytan, Francky Arteel and their son Bert (daughter of my father's sister)
Pastor André and Andrea Terryn
Dirk en Katrien Hoornaert-Malesys
Family Dockx - Van Pymbroeck
Family Pauwels - Van Gestel (Spillemansstraat)
Mr. And Mrs. Heyndrickx (Spillemansstraat)
Marcel Thys
Daniella, Hohan, Lotte & Senave Bosmans - Van Peel (friends of my brother Dieter Hoornaert)
Van Weye & Verstraeten Petreus (De Beuken)
Jeanne and daughter Josee Loots - Wuyts (Herentals)
Erik & Daisy
Mieke, Bert, Jeroen en Jelle Nens
Philippe Vankerkhove van het Fortis kantoor in Stekene

SailAway

Flying in a Blue Dream

Saturday 9th July 2011

Sunday 10th July 2011

Monday 11th to Tuesday 12th July 2011

Wednesday 13th July 2011

Thursday 14th July 2011

Friday 15th July 2011

Saturday 16th July 2011

Sunday 17th to Friday 22nd July 2011

Saturday 23rd & Sunday 24th July 2011

Monday 25th to Tuesday 26th July 2011

Wednesday 27th to Saturday 30th July 2011